ΣΟΚ…. Παραδίδουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα και σε σπίτια φιλοξενίας όχι για μερικές μέρες αλλά για όσο χρειαστεί. Μητέρες, ως επί το πλείστον ανύπαντρες - αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, γιατί μεγάλος είναι και ο αριθμός των ζευγαριών που απευθύνονται στα ανάλογα κέντρα – παρακαλούν ιδρύματα και εισαγγελέα ανηλίκων, να αφήσουν τα μικρά τους αγγελούδια κάπου … γιατί δεν έχουν να τα ταΐσουν.
Παρακαλούν να μην δοθούν για υιοθεσία μέχρι να ορθοποδήσουν και μετά να τα ξαναπάρουν πίσω.
ΣΟΚ … Μικρές επιχειρήσεις που ανήκουν σε νέα ζευγάρια κλείνουν, οι γονείς ζητούν από τους εισαγγελείς να αφήσουν τα παιδιά του σε κάποιο ίδρυμα, για όσο διάστημα αυτοί θα βρίσκονται στη φυλακή για χρέη, διαφορετικά τα ανήλικα παιδιά τους θα βρεθούν στο δρόμο.
ΣΟK… Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός»: τα μισά και πλέον παιδιά που εισήχθησαν το τελευταίο χρόνο ήταν εγκαταλελειμμένα.
ΣΟΚ … Παιδικά χωριά SOS: τα αμέτρητα αιτήματα γονιών για να αφήσουν τα παιδιά τους, αγγίζει το 80%.
ΣΟΚ … Χαμόγελο του Παιδιού: τα αιτήματα δεν έχουν τέλος και οι λίστες αυξάνονται δραματικά. Τα εφιαλτικά αποτελέσματα της κρίσης φαίνονται στα μάτια των παιδιών, η συντριπτική πλειοψηφία αφορά τους Έλληνες 80% και το 20% τους οικονομικούς μετανάστες. Τα παιδιά υποφέρουν. Τα ιδρύματα αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και πολλά ορφανοτροφεία αδυνατούν να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας και απειλούνται με κλείσιμο.
ΣΟΚ… τα ιδρύματα ζητούν βοήθεια. Κάνουν καθημερινά έκκληση στον απλό κόσμο για είδη πρώτης ανάγκης, για τρόφιμα και κυρίως για προϊόντα του σούπερ μάρκετ. Πάρε ένα γάλα παραπάνω όταν πάς στο Σούπερ Μάρκετ. Ψάξε να βρεις το πιο κοντινό σου Ίδρυμα και πήγαινε το εκεί, το χρειάζονται , υπάρχει ΑΝΑΓΚΗ.
«Αχ τι ντροπή, τέτοια ντροπή Μάνα μου και πως βγαίνει
Όσο κι αν τρέξει ο ποταμός
Μάνα μου δεν τη πλένει…»
(Ιάκωβος Καμπανέλλης)
